#Anna Bellon - Uratuj mnie [przedpremierowo]

~ Nie proś życia o wieczność, proś je o to, by po prostu było. Czasem jest złe. Czasem jest wręcz beznadziejnie złe. Ale właśnie wtedy, właśnie wtedy, gdy już gorsze być nie może, może być tylko lepsze. I kiedyś będzie. Jeśli tylko będziesz o nie walczyć.

   Życie Mai przewróciło się do góry nogami, gdy jej ukochany brat zginął w wypadku. Od tego momentu stała się outsiderką. Zerwała kontakty z wszystkimi znajomymi, odizolowała się od świata i pogrążyła w żałobie. Mijają trzy lata, a dziewczynie wcale się nie poprawia.

   Drugi bohater - Kyler, ciągle się przeprowadza, chce skończyć liceum aby zacząć nowe życie. Jego marzeniem jest uwolnić się od brutalnego ojca. Liczy się dla niego muzyka, przez co często słyszy od swojego rodziciela, jaką jest życiową porażką. W nowej szkole poznaje Maię i postanawia się z nią zaprzyjaźnić.

   Książka była publikowana na platformie Wattpad w formie fanfiction, więc głównie wiedziałam, czego się mogę po niej spodziewać. Niestety takie historie mają to do siebie, że są napisane bardzo schematycznie. Tutaj też tak było, ale mimo wszystko miałam ochotę przeczytać coś lekkiego, młodzieżowego, o miłości.

   Główna bohaterka jest bardzo skrzywdzona przez życie. Jej postępowanie wydaje się z jednej strony uzasadnione, ale jednak myślę, że jej charakter został trochę "nagięty." Na początku wydawała mi się strasznie irytująca i sądziłam, że tak zostanie, ale od połowy książki zaczęłam się do niej przekonywać i sądzę, że jednak da się ją zrozumieć. Przechodzi wielką metamorfozę i myślę, że to przez to staje się na swój sposób - lepsza.

   Co do Kylera, nie jest to obiekt westchnień w którym się zakochałam. Mimo wszystko, chłopak był naprawdę w porządku. Podobała mi się jego determinacja i osobowość, pomimo tego, iż też nie miał łatwego życia, ale radził sobie o wiele lepiej niż Maia. Widać było, że zrobiłby wszystko dla najważniejszych dla niego osób. 

   Podobała mi się perspektywa założenia zespołu przez Maię, Kylera i ich przyjaciół. Ich własny pomysł na nazwę (która trzeba przyznać, była bardzo trafna), jak i teksty piosenek. Co do postaci drugoplanowych - wydaje mi się, że doceniłam ich bardziej, niż dwójkę głównych bohaterów. Można było ich naprawdę polubić i zawsze nie mogłam się doczekać momentu, w którym pojawi się ktoś z nich.

   Domyśliłam się jak potoczy się cała ta historia. Element zaskoczenia pojawił się u mnie tylko jeden raz i w tym momencie aż łzy zamigotały w moich oczach. Dalszy przebieg, według mnie - taki jak w typowej literaturze młodzieżowej. Jestem zaskoczona, że seria "The Last Regret" będzie kontynuowana, ze względu na zakończenie, które było dla mnie kulminacyjne. Jestem ciekawa co autorka stworzy w dalszych częściach.

   "Uratuj mnie" jest pozycją lekką, ale bardzo typową dla tego gatunku opowiadań. Przeczytałam ją szybko, ponieważ przez fabułę się mknie. Pojawiło się w niej wiele wulgaryzmów, ale myślę, że to też ze względu na to, iż nasi bohaterowie są nastolatkami, jednak nie przeszkadzało mi to tak bardzo. Książka podobała mi się i czekam z niecierpliwością na kontynuacje.

★★★☆☆

~ Lubiłam myśleć, że ludzie są jak dzwonki na wietrze, które kołyszą się wolno na nitkach i tańczą razem z wiatrem. Ale czasem ten wiatr jest zbyt silny, nici zbyt słabe. Czasem urywają się gdzieś w połowie lub na początku i nie da się już związać ich końców, a dzwonek, gdy raz spadnie na ziemię, nie zadzwoni nigdy.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu OMGBooks! :)