#John Green - Szukając Alaski

~ Spędzasz całe swoje życie w labiryncie, zastanawiając się, jak któregoś dnia z niego uciekniesz i jakie niesamowite to będzie uczucie, wmawiając sobie, że przyszłość pomaga ci przetrwać, ale nigdy tego nie robisz. Wykorzystujesz przyszłość, aby uciec od teraźniejszości.

   Życie Milesa Haltera zmieniło się diametralnie, gdy zaczął naukę w szkole z internatem. Poznał tam Alaskę Young - niezwykle inteligentną, zabawną i seksowną dziewczynę. Główny bohater nie zdaje sobie sprawy z tego, że Alaska owinęła sobie go wokół palca, wciągając do swojego świata i kradnąc mu serce. 

   Miles szuka w swoim życiu Wielkie Być Może - najintensywniejsze i najprawdziwsze doświadczenie rzeczywistości. W poprzedniej szkole nigdy wcześniej nie miał przyjaciół co zmienia się w Culver Creek gdzie oprócz Alaski poznaje Pułkownika i Takumiego. Po jakimś czasie rodzi się między nimi wszystkimi niezwykła więź.

   Była to dla mnie obowiązkowa pozycja, którą koniecznie musiałam przeczytać jako fanatyczka książek Johna Greena. Nie mam pojęcia czego konkretnie spodziewałam się po tej pozycji? Jak teraz się nad tym zastanawiam, myślę, że potrzebowałam kolejnych przemyśleń, przesłań i wniosków, które wyciągam zawsze po przeczytaniu, którejś z pozycji tego autora.

   Nie zawiodłam się! Ta książka jest dosyć kontrowersyjną pozycją, ale do mnie naprawdę dotarła. Wbrew pozorom chociaż książka na taką nie wygląda, jest bardzo mądra i można wynieść z niej sporo rzeczy, które otwierają oczy i uczą. Pomysł autora na książkę był genialny i jestem przekonana, że takie wydarzenia i sytuacje mogłyby mieć miejsce w naszym życiu.

   Wszyscy bohaterowie byli bardzo barwi, a przede wszystkim nie sztuczni. Każdy z nich miał swój charakter, bardzo oryginalny, który wyróżniał ich na tle innych ludzi. To co razem robili, planowali i to jak autor rozłożył wydarzenia na "przed" i "po" było świetne. 

   Oczywiście nie mogło brakować humoru Johna Greena. Zdarzyło się wiele zabawnych sytuacji, przez które uśmiechałam się czytając, ale jak to bywa, wszystko co dobre kiedyś się kończy. Wydaje mi się, że wszystkie pytania i odpowiedzi zostały wyjaśnione i tak właśnie wyobrażałam sobie zakończenie tej historii.

   Jestem pewna, że kiedyś wrócę do tej książki, albo chociażby do jej fragmentów, które są warte uwagi. Bowiem warto. Tematyka labiryntu, przemijania, cierpienia i śmierci była głównym wątkiem tej powieści. Wszyscy przeminiemy, jednak nie do końca. Przecież jesteśmy niezniszczalni, jesteśmy energią. Nie rodzimy się w własnej woli. 

   Nie tylko ludzki żywot jest przesądzony. Wszystko kiedyś ulegnie rozpadowi, pewnie dużo wolniej niż my sami, ale wszystko ma swój koniec. Ta książka daje nadzieję i to ogromną. Chociaż może wydawać się pesymistyczna, ostatecznie daje nam odpowiedź optymistyczną. "Jak ty - właśnie ty - zamierzasz wydostać się z tego labiryntu cierpienia?"

★★★★★

~ Tak wielu z nas musiało żyć z tym, co zrobili, bądź z tym, czego nigdy nie zrobili. Z tym, co się nie udało, z tym, co w danej chwili wydawało się właściwe, ponieważ nie potrafiliśmy przewidzieć przyszłości. Gdybyśmy tylko potrafili dostrzec niekończący się ciąg konsekwencji naszych najmniejszych czynów. Jednak nie możemy wiedzieć więcej - do czasu, aż taka wiedza stanie się bezużyteczna.