#Eric Lindstrom - Do zobaczenia nigdy [przedpremierowo]

~ Każdy człowiek jest tajemnicą. Nigdy nie wiesz, co się dzieje w jego głowie.

   Parker Grant jest niewidoma. Parę lat temu straciła mamę w wypadku samochodowym, jej tata popełnił samobójstwo lub przedawkował niekontrolowanie leki, a Scott - jej były chłopak - zawiódł zaufanie. Wydaje się to aż zanadto jak na jedną nastolatkę. Parker stara się być twarda. Codziennie biega swoją ulubioną trasą i zajmuje się udzielaniem porad życiowym ludziom ze szkoły wraz z jej przyjaciółką. Robi wszystko aby nie płakać i stara się żyć każdym dniem, ale już dłużej nie może udawać, że nic złego się nie stało. 

   Przyznam, że głównie skusiłam się na tę książkę ze względu na naprawdę ciekawy zarys fabuły. To był mój drugi raz kiedy czytałam powieść o bohaterce, która jest niewidoma. Ten temat nie jest łatwy i czytając taką historię automatycznie jest mi ciężko na sercu, ale mimo iż jest nie prosty, to na pewno godny uwagi i wartościowy. Możemy poznać odczucia osoby niewidzącej - od tej drugiej strony (właściwej), poznać jak sobie radzi z tym wszystkim i jak funkcjonuje na co dzień.

   Główna bohaterka nie jest łatwą osobą. Chodzi mi mniej więcej o to, że ciężko było ją polubić, bo bywały momenty, że zachowywała się strasznie nieprzyzwoicie i arogancko. Dopiero z końcem książki ją polubiłam, gdy w końcu zrozumiała pewne kwestie i cieszę się, że tak się stało. Bardziej przywiązałam się do postaci drugoplanowych, którzy byli świetni. Nie wiem dlaczego mam takie odczucia. Może z tego względu, że miała dosyć tragiczną sytuację życiową i stała się taka a nie inna, z właśnie takim charakterem? Potrafię to zrozumieć, jednak było z nią ciężko.

   Co do bohaterów drugoplanowych: były to przekochane osoby. Scott, Molly, Sarah czy Kent.. z takimi osobami człowiek chciałby się przyjaźnić w życiu rzeczywistym. Byłam i do tej pory jestem zafascynowana ich charakterem i osobowością. To osoby bardzo wyraziste i autentyczne, które nie były w żaden sposób przerysowane. Nawet Parker, która nie jest moją ulubienicą, była realistyczna. W końcu nastolatkowie w liceum właśnie tak się zachowują, jak oni. Nie zauważyłam żadnych wymuszonych cech czy innych negatywnych aspektów.

   Książka porusza wiele problemów. Pojawiają się dylematy związane z kłamstwem i szczerością w przyjaźni. Widzimy przejaw dorastania i tolerancji. Błędy z przeszłości, które bardzo odbijają się na życiu codziennym i o których nie da się zapomnieć, a także walkę o przyjaźń i miłość, która nie zawsze może dostać drugą szansę. Bohaterów spotykają trudności, które nie byłyby zdziwieniem dla nikogo z nas. Można się bardzo utożsamić z tą pozycją.

   Problem kalectwa Parker budził we mnie współczucie i respekt. Mimo tego, iż nie polubiłam się z nią w trakcie lektury, jej przemyślenia momentami dogłębnie mnie wzruszały. Nigdy wcześniej nie zdawałam sobie sprawy co może czuć osoba niewidoma i jak ogromnie może być jej ciężko. Główna bohaterka jest silną osobą. Wybudowała wokół siebie mur nie do przebicia, ale nawet najsilniejszy człowiek może okazać się momentami słaby. Na dodatek ogromnie do gustu przypadł mi cytat:,,Każdy człowiek jest tajemnicą. Nigdy nie wiesz, co się dzieje w jego głowie". To ogromna prawda dlatego, że każdy z nas toczy jakąś wewnętrzną walkę.

   Pióro autora jest proste, jasne i zrozumiałe. Eric Lindstrom idealnie wczuł się w środowisko nastolatków i pokazał ich świat od tej prawdziwej strony. Historia jest napisana według mnie świetnie, akcja nie pędziła, a bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani. Zdarzały się momenty, kiedy miałam świeczki w oczach, ale również takie, kiedy miałam ochotę śmiać się na głos. To warta uwagi młodzieżówka, która pokazuje dosyć nietypowy problem, ale równie istotny w życiu.

   Do zobaczenia nigdy to dobra książka młodzieżowa, którą można przeczytać w zadowalająco szybkim tempie. Ja ją pochłonęłam w jeden dzień i jestem zaskoczona, jak szybko strony mi umykały. Nawet nie wiecie jak bardzo chciałabym kontynuacji tej historii. Ci bohaterowie nie zasługują tylko na jedną opowieść, ale na więcej! Zgłaszam sprzeciw, bo domagam się dużo więcej Scotta, Kenta czy Sarah! Proszę, proszę!

★★★★☆

~ Ludzie się nie zmieniają. Uczą się tylko na błędach i stają się lepszymi aktorami.

Za możliwość przedpremierowego przeczytania dziękuję Wydawnictwu YA! :)