#Rebecca Stead - Kłamca i szpieg

~ Zaczynam się nad tym zastanawiać. Gdyby tak zebrać wszystkie łzy wypłakane przez ludzi jednego dnia i umieścić je w pojemniku, jak duży musiałby być pojemnik? Czy można by zapełnić wieżę ciśnień? Trzy wieże? To jedna z tych niewiadomych. Musi być jakaś odpowiedź, lecz nigdy jej nie poznamy.

   Georges wprowadza się do bloku na Brooklynie i poznaje Safera - odludka, wielbiciela kawy i jak się okazuje.. szpiega. Chłopak dobrze czuje się w towarzystwie dosyć specyficznej rodziny Safera. Zapomina przy nich o kłopotach: że tata stracił pracę, mama zaczęła brać dodatkowe dyżury w szpitalu i że w szkole jest prześladowany przez dwóch chłopaków. Razem z nowo poznanym przyjacielem, biorą udział w misji szpiegowskiej. Ich zadaniem jest tropienie tajemniczego Iksa.

   Książka wbrew pozorom nie jest taka łatwa i prosta, chociaż na pierwszy rzut oka może się taka wydawać. Jest głównie skierowana do młodszych odbiorców, ale zawiera w sobie dużo ważnych wartości, które nadają jej wyrazistego klimatu. To moje drugie spotkanie z twórczością Rebeccy Stead i ta pozycja spodobała mi się bardziej niż jej poprzednia, wydana w Polsce książka - Całkiem obcy człowiek.

   Główny bohater, dwunastoletni Georges jest zagubionym i zamkniętym w sobie chłopcem. Prześladowców stara się ignorować i tłumi w sobie większość emocji. W domu udaje, że tak naprawdę wszystko jest w porządku i nie dociera do niego fakt, że wcale nie jest tak kolorowo. Dopiero spotkanie Safera i misja szpiegowska odmienia go w pewien sposób. Co do tego drugiego bohatera - nie wiedziałam co sądzić o jego postaci przez większość książki, ale im dalej brnęłam w fabułę, tym wraz z późniejszymi wydarzeniami doszłam do wniosku, że to całkiem ciekawy chłopak, który więcej ukrywa niż mówi.

   Śledztwo które prowadzą główni bohaterowie jest interesujące i ciężko się domyślić o co w tym wszystkim może chodzić. Gdy już dochodzi do kulminacyjnego momentu.. no cóż, ja nie byłam zaskoczona samym obrotem sprawy, jeśli chodzi o ten wątek, ale zdecydowanie coś innego mnie zdziwiło. Sytuacja z mamą Georgesa przybrała taki obrót spraw, że musiałam kilka razy wracać do tego fragmentu, ponieważ nie wierzyłam własnym oczom co tam przeczytałam i jak to w ogóle możliwe.

   Autorka świetnie wczuła się tworząc historię o dwunastoletnim chłopcu. Naprawdę wyszło jej to genialnie. Te wszystkie dialogi były tak autentyczne, a bohaterowie tak wykreowani, że spokojnie można byłoby ich porównać do większość osób z życia rzeczywistego. Książka jest napisana prostym, a zarazem wyjątkowym i wciągającym językiem, że nie sposób się od niej oderwać. Króciutka, posiadająca tylko 192 strony, ale mówię Wam - jest szczególna i nadzwyczajna.

   Bohaterów tej powieści można pokochać. Siostra Safera - Candy, dziesięciolatka mówiąca wszystko co myśli, nie owijająca w bawełnę i posiadająca ogromną ilość energii, którą zaraziła mnie w trakcie lektury. Bob - kolega ze szkoły Georgesa, który pisze słowa tak jak słyszy, nie zważając na ortografię. Momentami gdy czytałam jego wypowiedzi z błędami, myślałam, że wybuchnę śmiechem. Czasami humorystyczna, niekiedy tajemnicza, mająca w sobie ukryty przekaz lektura, sprawiła, że skończyłam ją w kilka krótkich godzin z wielkim uśmiechem na twarzy.

   Jak już wspomniałam wyżej: Kłamca i szpieg to książka w głównej mierze przeznaczona dla młodszych czytelników, ale uważam, że każdy będzie się przy niej dobrze bawił. Pokazuje ogromną siłę przyjaźni, a dodatkowo zmianę, która zachodzi w głównym bohaterze, który na początku historii jest typową „szarą myszką”. Lektura ogromnie przypadła mi do gustu i myślę, że gdybym była młodsza o chociażby kilka lat, spodobałaby mi się o wiele, wiele bardziej.

★★★☆☆

~ A potem myślę o tych wszystkich kropkach, którymi Seurat namalował obraz. O tym, że kiedy się od niego odsuwasz, widzisz ludzi, zieloną trawę i tę słodką małpkę na smyczy, ale kiedy się przybliżysz, małpka jakby się rozpływa. Jest tak, jak mówi mama: życie to milion różnych kropek, które składają się na wielki obraz. I może ten obraz jest niezwykły i piękny, ale kiedy stoisz z twarzą rozpłaszczoną na zbiorze czarnych kropek, to tego nie widzisz.