#Mia Sheridan - Bez słów

~ Nie, to tak nie działa. Po prostu... takie jest życie. Nieważne, kim jesteśmy, musimy radzić sobie z tym, co przyniesie los, nawet jeśli okaże się gówniany, i robić, co w naszej mocy, żeby mimo to się rozwijać, kochać, mieć nadzieję... i wiarę w to, że droga, którą podążamy wiedzie do jakiegoś celu. A poza tym, musimy pamiętać, że im bardziej życie daje nam w kość, tym jesteśmy mądrzejsi.

   Archer, który doznał w przeszłości ogromnego cierpienia mieszka samotnie blisko lasu. Jest przekonany o tym, że tylko to mu pozostało. Nie przeszkadza mu opinia outsidera. Nie ma nikogo bliskiego, żadnych znajomych.. do czasu.

   Do pobliskiego miasteczka przyjeżdża Bree. Dziewczyna postanawia odnaleźć spokój i uciec od bolesnych zdarzeń, których doświadczyła. Gdy spotyka Archera od początku jest nim zafascynowana. Sama nie rozumie dlaczego akurat on ją pociąga. Bree stara się przebić przez niedostępność, którą obarcza ją główny bohater.

   Często w książkach zostaje pokazany nam schemat, że to chłopak walczy o względy dziewczyny. Jednak w tej pozycji role się odwracają. To dzięki Bree wszystko dzieję się tak, a nie inaczej. Cieszę się, że przeczytałam coś właśnie tego typu, ponieważ ta historia nie jest tak banalna jak inne.

   Dwoje bohaterów, których po prostu nie da się nie lubić. Muszę przyznać, że Archer i Bree są po prostu idealni. Uważam, że przez całą książkę tworzyli razem coś wyjątkowego. Przez własne zrozumienie, poznawanie swoich doświadczeń i bólu sprawili, że stali się dla siebie kimś więcej, niż tylko przyjaciółmi.

   Ta książka w perfekcyjny sposób pokazuje nam jak drugi człowiek może pomóc nam się otworzyć na świat i zmienić. Archer, który doświadczał ciągle samego bólu, w końcu stara się żyć. Jest to piękne zjawisko, które powinien poznać każdy czytelnik. Jego postać jest wyjątkowa i wydaje mi się, że ten bohater skradł nie jedno czytelnicze serce.

   Autorka ma bardzo lekkie pióro. Od tej powieści nie da się oderwać. Dodatkowo muszę przyznać, że Mia Sheridan grała idealnie na moich emocjach. Momentami bałam się czytać tą książkę, ponieważ ciągle miałam obawę, że ta idealna relacja głównych bohaterów rozpryśnie się na milion kawałeczków.

   Gdyby się nad tym dłużej zastanowić, książka oprócz fenomenalnej historii ma również swoje przesłanie. Wprowadziła mnie w bardzo melancholijny stan, ale wydaje mi się, że właśnie tego potrzebowałam. Mamy genialnie pokazane to, że nic nam nie jest dane na zawsze. 

   To jedna z lepszych powieści New Adult. Mamy w niej pełno zwrotów akcji, bohaterów których można pokochać całym sercem i wczuć się w ich rolę. Książka sama w sobie jest ogromnie wzruszająca i nie da się do niej usiąść bez paczki chusteczek. Nie byłam względem niej wymagająca, dlatego tak bardzo odczułam całe piękno i chłonęłam wszystko głęboko do serca.

★★★★☆

~ Przyniosłeś ciszę, najpiękniejszy dźwięk, jaki słyszałam, bo cisza była tam, gdzie byłeś ty.