#Nina Reichter - Ostatnia spowiedź. Tom II

~ Co to znaczy, że należymy do siebie?

To znaczy, że jesteśmy połączeni funkcją odwrotnych emocji. Ktoś dotyka ciebie.. a to ja czuję ból.

   Wydarzenia w książce zaczynają się dokładnie w tym samym momencie, w którym zakończył się tom pierwszy [recenzja klik]. Jest to wielki plus tej trylogii, ponieważ rzadko zdarza się autorom w książkach stosować tą metodę. Zazwyczaj kolejne części danej serii zaczynają się w nie wiadomo jakim momencie i czytelnik automatycznie jest zdezorientowany.

   Książka utrzymuje poziom, ale w troszkę mniejszym stopniu, niż tom pierwszy. Owszem, tą pozycję czytało mi się bardzo szybko, wciągnęła mnie i dalej jestem zaciekawiona kontynuacją. Słyszałam, że warto przebrnąć przez II część, aby zostać totalnie zaskoczonym w III części, więc tego się trzymam.

   Nie wiem co mam myśleć o relacji Ally i Bradina. Są dobrze wykreowanymi bohaterami, można ich polubić, mimo tego iż czasami główna bohaterka bywa bardzo irytująca, jednak mam wrażenie, że wszystko w tej części działo się za szybko. Nie podobał mi się ten zabieg i był lekko przesadzony według mnie.

   Natomiast - ku mojemu zdziwieniu - bardzo polubiłam postać Toma (brata Bradina). Jest fantastyczną osobą, zaczął mnie intrygować i przez zakończenie tej części historii jestem niesamowicie ciekawa jak potoczy się jego życie. Na ten moment, jest to mój ulubiony bohater.

   Mam wrażenie, że wiele wątków zostało pominiętych, ale właśnie one zachęcają do sięgnięcia po dalsze części. Bardzo polubiłam styl Niny Reichter, która piszę świetnie - tak prosto i przejrzyście. Nie czułam się ani przez chwilkę zdezorientowana i zmieszana.

   Trójkąt miłosny również stał się lekko drażliwy. Na szczęście nie zeszło to do tego stopnia, że Ally miała dylemat kogo wybrać. Myślę, że autorka jeśli już chciała zastosować ten schemat, to poszła w trochę inną stronę, tą lepszą, dzięki czemu stało się to znośne i nie irytowało aż tak bardzo.

   Miłość którą darzą się główni bohaterowie jest wyjątkowa. To główny motyw tej powieści, więc uważam, że warto o nim wspomnieć. Mimo tego, iż czasem zauważałam, że oboje są zmieszani, zagubieni, to i tak dało się czuć na każdej stronie tą chemię i ogromne uczucie. Nie było to coś sztucznego. Sadzę, że było to wręcz prawdziwe i niespotykane.

   II część "Ostatniej spowiedzi" spodobała mi się. Spędziłam bardzo miło przy niej czas. Nie była tak zachwycająca jak jej poprzedniczka, ale uważam, że jest napisana bardzo dobrze. Wydarzenia są ciekawe i wszystko czyta się w ekspresowym tempie. Warto dać tej trylogii szansę.

★★★☆☆

~ Zaufanie to cząstka duszy, którą oddajesz komuś w nadziei, że nadal pozostanie Twoja.

-

Książka należy do trylogii "Ostatnia spowiedź":
Ostatnia spowiedź. Tom 1 | Ostatnia spowiedź. Tom 2 | Ostatnia spowiedź. Tom 3

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Novae Res! :)
https://www.facebook.com/NovaeRes/
https://www.facebook.com/OstatniaSpowiedz/