#Estelle Maskame - Czy wspominałem, że Cię potrzebuję?

~ Tak to już jest z odległością: albo sprawia, że oddalasz się od kogoś, 

albo uświadamia Ci, jak bardzo go potrzebujesz.

   Eden i Tyler - przybrane rodzeństwo, po raz ostatni widzieli się 359 dni temu. Teraz mają okazję spędzić sześć tygodni w Nowym Jorku. Dla głównej bohaterki to wszystko jest nowe, ponieważ nigdy wcześniej nie była w tym ogromnym mieście. Nawet nie myśli o odmowie, gdy Tyler zaprasza ją na wakacje właśnie w to miejsce.

   Jest to drugi tom trylogii DIMILY i w moich oczach wypadł dużo lepiej, niż pierwsza część przy której miałam lekkie zarzuty. Cała akcja rozgrywa się w Nowym Jorku, który był świetnym pomysłem autorki. Ja - jako czytelniczka miałam okazję (przez różnorodne opisy) poznać to miejsce, co było naprawdę fascynujące. Jestem pewna, że "miasto, które nigdy nie śpi" wzbudzi podziw każdego.

   Eden dalej nie jest bohaterką, którą z czystym sercem mogłabym polubić. Owszem, widać metamorfozę którą przeszła od poprzedniego tomu, jednak dalej bywały momenty kiedy mnie irytowała. Tyler za to zyskał wiele w moich oczach i bardzo mocno kibicowałam mu i jego decyzją jakiekolwiek podejmował.

   Polubiłam nowych bohaterów, a starych wręcz ignorowałam. Współlokator Tylera - Snake, był świetną postacią: zabawną i ironiczną. Został wykreowany na typowego "studenta." Natomiast Emily, która jest ich przyjaciółką, również miała fantastyczny charakter. Ta dwójka wniosła wiele dobrego do fabuły, w porównaniu do byłych przyjaciół Tylera i Eden, którzy w tym tomie sprawiali, że miałam ochotę odłożyć książkę.

   Z ogromną ciekawością chłonęłam wycieczkę dwójki głównych bohaterów po Time Square, Empire State Building, Central Parku i wielu, wielu innych miejscach. W tej książce mogłam być świadkiem meczu Yankeesów, którym kibicuje Tyler i nawet tego, że Eden starała się nauczyć grać w baseball.

   Relacja "przybranego rodzeństwa" w tym tomie została przedstawiona o wiele ciekawiej i barwniej. Na szczęście autorka wyjaśniła to, że nie łączą ich żadne więzy krwi, co bardzo drażniło mnie w pierwszej części. Ich uczucie przerodziło się w coś prawdziwego, romantycznego, a jednoczeście wstydliwego i nietypowego dla otaczających ich osób. 

   Zakończenie nie było takie jak się spodziewałam. Jestem strasznie zdezorientowana tym, co się stało i już ogromnie nie mogę się doczekać ostatniego tomu, który będzie tym finalnym. Drugą część pochłonęłam tak samo szybko, jak poprzednią. Estelle Maskame swoim stylem, potrafi czytelnika wciągnąć od pierwszej strony.

   "Czy wspominałem, że Cię potrzebuję?" był lepszym tomem, pod względem ciekawszej fabuły, mniej irytujących głównych bohaterów i dla samego pomysłu związanego z Nowym Jorkiem. Jestem bardzo ciekawa jak potoczą się dalsze losy Eden i Tylera, zwłaszcza po tak mocnym zakończeniu drugiego tomu.

★★★☆☆

- To znaczy: "Nie poddawaj się" - szepce, bawiąc się mazakiem. - Jeśli chodzi o ciebie, to całkiem proste: Tak długo, jak ty się nie poddasz, ja też nie dam za wygraną.

-

Książka należy do trylogii "DIMILY":
Czy wspominałam, że Cię kocham? | Czy wspominałem, że Cię potrzebuję? |
Czy wspominałam, że na Tobą tęsknię?