#Estelle Maskame - Czy wspominałam, że za Tobą tęsknię?

~ Największą różnica między twoim ojcem a Tylerem - odzywa się szeptem i na chwilę zawiesza głos - polega na tym, że twój ojciec nigdy nie wrócił - dodaje po chwili wahania.

   Minął rok odkąd Eden i Tyler widzieli się ostatni raz. W Nowym Jorku wiele między nimi się wydarzyło, ale ostatecznie sytuacja sprawiła, że jeden z bohaterów zniknął. Zamiast miłości, pojawił się gniew. Główna bohaterka sama musiała stawić czoła wściekłej rodzinie i Santa Monica. Została z nią tylko Rachael, jedyna przyjaciółka na której Eden może polegać.

   Przez dwa poprzednie tomy czekałam na to, aby główni bohaterowie wydorośleli i zaczęli zachowywać się jak rozważni, mądrzy ludzie - doczekałam się! Mimo tego, iż Eden dalej nie należy do bohaterek literackich, które będę dobrze wspominała, to postać Tylera wszystko nadrabia. Uwielbiam tego chłopaka i wszystko co sobą reprezentował.

   Relacja przybranego rodzeństwa, którzy z całego serca pragnęli zaakceptowania ze strony bliskich, została pokazana na wysokim poziomie. Pomimo tego, że ta dwójka tak naprawdę wcale nie jest ze sobą spokrewniona i tak ich miłość wydawała się zakazana. Najbardziej pragnęli oni zaakceptowania ze strony rodziny, z którą musieli się konfrontować.

   Estelle Maskame świetnie wykreowała postacie drugoplanowe, które w III części tej trylogii wnieśli wiele dobrego do historii. Pokazała nam smak prawdziwej przyjaźni, która przetrwa wszystko - każdą kłótnię i decyzję. Ci bohaterowie stanowią wzór do naśladowania. Coś czuję, że ogromnie będę tęskniła za Rachael, Emily, Snakiem i za innymi bliskimi Eden i Tylera.

   Akcja powieści (ku mojemu zdziwieniu) tym razem rozgrywa się w Portland. Przyznam, że już od pierwszej części ogromnie chciałam poznać to miasto, a dzięki temu, że fabuła potoczyła się tak, a nie inaczej, miałam tą możliwość. Nasza główna bohaterka wychowała się w tym miejscu i miała o nim niepochlebne zdanie, które zmienia, ze względu na okoliczności i inne podejście do życia.

   Nie spodziewałam się jednego, głównego zwrotu akcji. Nigdy bym nie przypuszczała, że autorka pójdzie w tą stronę i postanowi zaserwować nam takie zaskoczenie. Przyznam, że ostatecznie ta decyzja wniosła wiele wspaniałego do całej powieści, a tym bardziej do osobowości Tylera. Chłopak przez cały cykl książek przechodzi ogromną metamorfozę.

   Z racji tego, że w poprzednich dwóch częściach pojawiło się wiele nierozwiązanych i niejasnych sytuacji - ostatnia część wszystko wynagradza. Miałam wrażenie, że cała historia dzieje się wyjątkowo wolno, ale i tak wiele się w niej działo. Byłam zaskoczona, zdezorientowana, szczęśliwa, a czasami nawet zdenerwowana i niepewna tego co się wydarzy.

   Poznajemy sztukę wybaczania samemu sobie, jak i innym; chęć zmiany swojej osobowości na lepsze i ryzyko - wbrew wszystkiemu, nawet największej miłości. Całość łączy się w jedną, piękną i niezapomnianą opowieść. To nie tylko książka o nastoletniej i zakazanej miłości, ale również coś więcej: każdy znajdzie w niej własne przemyślenie, które wyniesie po przeczytaniu.

   Zakończenie "Czy wspominałam, że za Tobą tęsknię?" jest przewidywalne i nie ma się co łudzić, że jest inaczej, ale to nie powinno nikogo zniechęcać do sięgnięcia po DIMILY. Historia Eden i Tylera jest piękna i warta spędzenia przy niej każdej minuty. Jestem przekonana, że cała trylogia będzie gościła w waszym sercu przez długi czas. Tego się nie zapomina.

★★★☆☆

~ Człowiek, który kiedyś był dla mnie całym światem, 

o czym przekonałam się dopiero wtedy, gdy odszedł i nigdy nie wrócił.

-

Książka należy do trylogii "DIMILY":

Czy wspominałam, że Cię kocham? | Czy wspominałem, że Cię potrzebuję? |

Czy wspominałam, że na Tobą tęsknię?

Za egzemplarz recenzencki dziękuję księgarni internetowej pantomasz.pl

Zachęcam do zakupu książki na: