#Maja Lunde - Historia pszczół

~ Odniosłem wrażenie, jakby Bóg ze mnie zakpił. Wywiesił z nieba drabinę i pozwolił mi się wspiąć, bym mógł trochę popatrzeć, pozwolił mi przyglądać się aniołom na łąkach z waty cukrowej, a potem nagle zepchnął mnie z chmury, żebym spadł z powrotem na ziemię. Na ziemię po deszczowym dniu. Szarą. Błotnistą. Nędzną.

   Autorka w tej powieści przedstawiła nam historię na przełomie trzech warstw czasowych. Poznajemy Williama, męża i ojca, żyjącego w przeszłości - a dokładnie w roku 1852. George'a, prowadzącego rodzinną hodowlę pszczół, w roku 2007 (teraźniejszości). I Tao - 2098, która żyje w przyszłości pozbawionej pszczół.

   Nie zdajemy sobie nawet sprawy, jak ważna w naszym życiu jest przyroda. Ludzie bardzo często nie szanują otaczającej nas natury. Bez zgody ze środowiskiem grozi nam samozagłada, co idealnie pokazuje historia Tao, z roku 2098. Kobieta od rana do nocy pracuję nad zapylaniem kwiatów, razem z innymi mieszkańcami i ogromnie pragnie, aby jej ukochany syn uniknął jej losu.

   Pszczoły są ogromną wartością całego świata. Bez nich - nic nie byłoby takie samo, a nam - ludziom, groziłoby unicestwienie. Książka w świetny sposób pokazuje, dzięki różnym epokom działanie/lub też nie działanie tych małych owadów. Historia jest złożona, składa się z wielu wątków i dzięki temu jest taka niepowtarzalna.

   Nie spotkamy w tej pozycji niesamowitych zwrotów akcji lub pędzącej fabuły. Wszystko dzieje się w bardzo spokojnym tempie, ale nie jest to absolutnie minus. Nawet mimo braku szaleńczego przebiegu wydarzeń, całą powieść chłonie się za jednym tchem. Jestem absolutnie oczarowana tą spokojną, ciekawą i jakże oryginalną historią.

   Jest to książka wielowątkowa, która demonstruje nam wiele ciekawych aspektów. George chce, aby jego syn Tom poszedł w jego ślady i objął po nim gospodarstwo. Student jednak ma inne plany: kocha pisanie i to chce robić w przyszłości, z czym kompletnie nie może się pogodzić nasz bohater. Relacje rodzinne są wątkiem poruszanym w każdym z opowiadań, a więzy rodzinne poszczególnych bohaterów przechodzą niemałe zamieszanie.

   Tao chce spędzać więcej czasu ze swoim dzieckiem; Williamowi zależy bardziej na synu, od reszty jego dzieci; wywieranie presji na Tomie, przez Georga w związku z przyszłością syna (o których już wspominałam) - to wszystko splata się w problemy, które nie chcą opuścić naszych bohaterów. Niby tak autentyczne, ale bolesne dla postaci drugoplanowych, których poznajemy w książce.

   Maja Lunde wykreowała poszczególnych bohaterów, w bardzo barwny i interesujący sposób. Ich wady i zalety zlewają się w jedno, tworząc magiczną osobowość. Nie prawdą byłby fakt, gdybym napisała, iż zżyłam się z nimi, jednak prawda jest taka, każdy z nich miał w sobie coś wyjątkowego. Chłonęłam ich historię z ogromnym zainteresowaniem.

   Cała opowieść jest stworzona tak pasjonująco i intrygująco, że nie sposób się od niej oderwać. To bardzo mądra książka, która budzi przerażenie, ale również podziw. Przedstawia wartość marzeń, pasji, jak i wyborów. Całość splata się ze sobą w zaskakujący sposób, a czytelnik ostatecznie czuje tylko satysfakcje.

   "Historia pszczół" to książka fenomenalna, przy której można zanurzyć się we własne, głębokie refleksje i wysnuć swój osobisty wniosek. Zostajemy zabrani w powieść o relacjach rodzinnych, dążeniu do swoich pragnień i marzeń, utraconych nadziejach, ale również o przyrodzie i pszczołach. Poznajemy też ludzką psychikę i skutki tego, co mogłoby się stać gdyby pszczoły wyginęły.

★★★★☆

- To, czego mi brakuje, to nie jest wola. To jest... pasja, Edmundzie.

- Pasja? (...) Więc musisz ją odnaleźć, ojcze - rzekł pośpiesznie - I pozwolić, by cię prowadziła.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Literackie! :)