#Liz Flanagan - Lato Eden

- Trudno sobie wyobrazić, że można nie żyć, kiedy się tu jest i kiedy ktoś ma tyle życia w sobie. Ci żołnierze... Byli żywi, tak jak my teraz. Ale potem wszyscy zginęli. I poeta też umarł.
Barwell chciał coś powiedzieć, ale Eden jeszcze nie skończyła.
- I my też kiedyś wszyscy umrzemy. I trudno sobie to uświadomić. 

   Nieśmiała gotka Jess i uwielbiana przez wszystkich Eden są niemal nierozłączne. Łączy ich silna i nierozerwalna więź, a dziewczyny wiedzą o sobie wszystko. Nagle Eden z niewyjaśnionych przyczyn znika, a Jess postanawia ją odnaleźć. Zaczyna szukać wskazówek, idąc śladami spędzonego wspólnie lata, podczas którego wiele w ich życiu się zmieniło. Ta wycieczka w przeszłość zmusza Jess do przyjrzenia się z bliska wielu tajemnicom: sekretom, które Eden ukrywała przed nią, ale też sprawom, które sama zataiła przed przyjaciółką. Do Jess dociera, że chyba jednak nie znają się tak dobrze, jak jej się wydawało.

   Jest to wyjątkowa powieść o przyjaźni, która została zrealizowana w naprawdę dobry sposób. Liz Flanagan poruszyła w niej wiele istotnych kwestii, które mają spore znaczenie w nastoletnim życiu. Książka piękne wydana, z interesującą fabułą, ładną okładką i niełatwym przesłaniem na pewno skłoni do myślenia nie jedną nastolatkę i pozwoli jej zastanowić się nad kilkoma aspektami. Jeśli się głębiej zastanowić, to ta pozycja nie tylko jest skierowana do młodszych czytelników. Pokazuje ona jak bardzo należy doceniać życie, ponieważ nie wiemy co czeka nas za kolejne kilka godzin, dni czy miesięcy.

   Cała historia jest napisana z perspektywy Jess i przewijają się w niej fragmenty przeszłości z teraźniejszością. Autorka nakreśliła i wprowadziła nas w życie głównych bohaterek, pokazując z czym zmagały się w przeszłości i co dzieje się w ich umyśle teraz. Myślę, że było to naprawdę dobre posunięcie, gdyż ukazuje nam się w głowie pewien obraz tego wszystkiego i rozumiemy działania Eden, dlaczego to wszystko ją przytłoczyło i dlaczego nie może sobie poradzić ze swoim życiem.

   Bohaterki zostały dobrze wykreowane, jednak nie są osobami, które szczerze polubiłam. W tym przypadku nie mam na myśli nic negatywnego, gdyż zachowywały się przyzwoicie jak na swój wiek, a mając tyle lat co one, nie jest się zbytnio rozważnym - co jest zupełnie normalne. Przynajmniej cała książka tworzy wokół siebie aurę autentyczności, a wszystkie wydarzenia w niej zawarte są prawdopodobne i mogą zdarzyć się w życiu codziennym każdego z nas. Liam - chłopak Eden również odgrywa w tej historii znaczącą rolę. Miałam wobec niego mieszane uczucia, ale koniec końców polubiłam go jako postać.

   Obie dziewczyny bardzo się od siebie różnią. To Eden jest tą lubianą, ładną i wzbudzającą zachwyt dziewczyną, natomiast Jess jest nieśmiała, cicha i raczej nie rzuca się w oczy, chyba że przez jej wygląd: kolorowe włosy, ubrania itd. Jednak nie to jest w tym wszystkim najważniejsze. Pomimo różnic, obie są do siebie bardzo przywiązane i stanowią jedną kroplę wody. W najtrudniejszych chwilach są przy sobie bez żadnych zobowiązań. Po prostu są.

   Akcja powieści rozgrywa się w jednym dniu. Jedynie prolog i epilog mamy w zupełnie innym czasie. Całość czyta się powalająco szybko ze względu na lekkie i przyjemne pióro Liz Flanagan. Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Wciągnęła mnie od pierwszego rozdziału i byłam ogromnie ciekawa jak to wszystko się zakończy. Ostatecznie podobało mi się rozwiązanie całej tej sytuacji z której można wysnuć wiele wniosków. Tak jak już pisałam - to historia z ukrytym przekazem: o wartości ludzkiego życia, o przyjaźni i radzeniu sobie ze stratą po śmierci kogoś bliskiego.

   Lato Eden to wyjątkowa i lekka pozycja dla każdego czytelnika. Młodzież znajdzie tutaj swoich rówieśników i pokocha tę historię, natomiast dorosłych może zainteresować sama tematyka i kwestie w niej poruszane. Ta pozycja oprócz pokazania ogromnej siły przyjaźni, porusza problemy psychologiczne, które zostały przedstawione w ciekawym świetle i są warte uwagi. Niech Was nie zmyli tytuł, bo Lato Eden nie jest tylko lekturą na lato, ale na wszystkie pory roku.

★★★★☆

~ Życie jest tutaj i ja też, i nie przychodzi mi do głowy ani jeden powód, dla którego nie mogłabym uchwycić się tego życia obiema rękami.