#Sarah Pinborough - Co kryją jej oczy

~ Bardzo ją lubię. Silna, ciepła, zabawna.

I tak łatwo nią manipulować.

   Tylko mąż i żona wiedzą, co się dzieje w ich małżeństwie. A jeśli nawet oni nie znają prawdy? David i Adele wydają się parą idealną. Ceniony, uzdolniony psychiatra i jego olśniewająco piękna, zapatrzona w niego żona, budzą zachwyt. Ale dlaczego on ukrywa ją w domu? I dlaczego ona ukrywa przed nim nową przyjaciółkę? Louise, sekretarka Davida, daje się wciągnąć w orbitę tej dziwnej pary - z nią się przyjaźni, z nim romansuje. Z czasem coraz bardziej utwierdza się w przekonaniu, że w związku tych dwojga dzieje się coś bardzo złego.

   Ta książka mną manipulowała. Co najgorsze - nawet nie zdawałam sobie z tego sprawy. Do tej pory nie mogę zrozumieć tego, co tak naprawdę wydarzyło się w tej historii. Myśląc o niej mam wrażenie, że to jakiś żart. Zakończenie totalnie mnie przerosło i nie dociera do mojego umysłu to, co tam przeczytałam. Czuje się oszukana, zdradzona i wykiwana. Zastanawiacie się pewnie dlaczego? Otóż mimo tak "normalnego" zarysu fabuły, wychodzi z tego wszystkiego totalny kosmos. Jeśli zdecydujecie się ją kiedyś przeczytać, to chcę Was uprzedzić.. nie ufajcie tej książce.

   Louise jest samotną matką. Od dawna nie umówiła się na randkę, więc kiedy w barze pełnym ludzi spotyka Davida, czuje, że to właśnie on jest jej przeznaczony. Problemem staje się jednak to, że mężczyzna jest żonaty, a jego żona w porównaniu do Louise wygląda jak modelka. Wszyscy bohaterowie tej historii zostali przez autorkę świetnie wykreowani - zwłaszcza David i Adele wokół których akcja skupia się najbardziej. Mimo, że dostajemy sporą dawkę rozdziałów z perspektywy Louisy, to jednak główną rolę gra tutaj małżeństwo tej dwójki.

   Powoli zostają odkrywane tajemnice z przeszłości Davida i Adele, w której podobno stało się coś strasznego. Na szczęście nie wszystko zostaje nam zdradzone od razu. Sarah Pinborough stopniowo wprowadza nas w życie każdego z bohaterów, mieszając rzeczywistość z przeszłością. Tworzą się z tego strasznie rzeczy. Nie wiadomo co się stało, kto jest winny i kim oni oboje tak naprawdę są. Nie rozumiem dlaczego uważałam do połowy lektury tę powieść za nudną. Nie wiem dlaczego mi się nużyła. Teraz znając zakończenie myślę, że czytając ją drugi raz spojrzałabym na wszystko z zupełnie innej perspektywy.

   Już od samego początku możemy wyczuć ten dziwny i mroczny klimat. Chociaż z pozoru historia toczy się normalnym tempem, a akcja nas nie zaskakuje, to z biegiem wydarzeń włącza nam się w mózgu lampka, że coś chyba jest nie w porządku z tymi wszystkimi bohaterami. Jestem pod ogromnym wrażeniem jak bardzo ta książka jest przemyślana i dopracowana. Autorka miała genialny pomysł i dobrze go wykorzystała. Nieprawdopodobne jest to, jak to wszystko się potoczyło.

   Mój ulubiony moment, który był zarazem fascynujący i przerażający to właśnie zakończenie i kulminacyjny ostatni rozdział. Nigdy w życiu nie pomyślałabym, że tak to wszystko może się zakończyć. Historia miażdży mózg. Autorka wywróciła wszystko do góry nogami, a ja nie miałam pojęcia jak zareagować na to, co właśnie przed chwilą przeczytałam. Do tej pory emocje mnie nie opuściły. Zapowiadało się tak spokojnie.. czasami nawet miałam wrażenie, że czytam jakąś historię obyczajową, ponieważ owszem - była jakaś tajemnica, ale nie spodziewałam się, że będzie to COŚ TAKIEGO.

   Ogromnie przypadł mi do gustu styl pisania Sarah Pinborough. Z rozdziału na rozdział wprowadzała nas w coraz mroczniejsze sytuacje. Manipulowała mną od początku, a ja zdałam sobie sprawę z tego dopiero wraz ze skończeniem całej lektury. Coś genialnego. Nie mam słów, żeby opisać jak ta historia po skończeniu prezentuje się w moich oczach, bo na to chyba nie ma żadnych słów. To trzeba przeczytać i przeżyć samemu. Uważam, że tę powieść albo będzie się kochało albo nienawidziło, bo z pewnością nie na każdym zakończenie wywrze takie emocje.

   Co kryją jej oczy to thriller z wątkami psychologicznymi, który świetnie oddziałuje na czytelnika i jego psychikę. Z pozoru fabuła wydaje się zbyt prosta aby była tak genialna, ale uwierzcie mi.. pozory mylą. To co znajduje się w środku jest tego dowodem. Jeśli już zdecydujecie się przeczytać i dobrniecie do końca, to pod żadnym pozorem nie zdradzajcie zakończenia. Nigdy! Nie ufajcie tej historii, bohaterom.. ani nawet nie ufajcie sobie.

★★★★☆

~ Wyobrażałam sobie, że ich życie to idylla, ale teraz, zobaczywszy ten piękny dom, nie zazdroszczę im. Nie zazdroszczę nawet Adele, takiej pięknej i eleganckiej. Szczerze. 

Jej dom wygląda jak złota klatka.